Αμοιβάδες
Στοχεύω στην αλλαγή.
Να πάψω να υπηρετώ την αμοιβαδική μου ύπαρξη
και να υψωθώ μπροστά σε μη αναμενόμενες προσδοκίες.
Να αγαπήσω τον εαυτό μου, όχι μόνο ενστικτωδώς,
μα με θέρμη: λογική και ρέουσα
Λίγο πρίν....και λίγο μετά
Όπως και να ‘χει, η επιταγή της εξουσίας βασίζεται στο αδύναμο σημείο μας. Πολλές φορές, είναι δύσκολο να το αναγνωρίσουμε, κι αυτό γιατί το σημείο τούτο χαρακτηρίζεται από μεγάλη ανομοιογένεια ανάμεσα στους πολίτες. Κυρίαρχα, λόγω της καθαρά ταξικής κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε. Οι άρχοντες όμως είναι από μόνοι τους ένας «κήπος» διαφορετικότητας και έτσι , για όλους έχει ο «μπαχτσές». Πώς λοιπόν, απαλλασσόμαστε από το αδύναμο σημείο; Πώς μπορεί η επιλογή μας εμπρός από την κάλπη να μην στηρίζεται στο θυμικό μας; Είναι σώφρον να ψηφίζει κανείς λογικά και ανεξάρτητα από το πώς αισθάνεται; Ή μήπως τελικά, το συναίσθημα είναι ο καλύτερος σύμβουλος; Ίσως κάπου στη μέση είναι η αλήθεια. Σήμερα, μας ενημερώνουν ότι αναμετρώνται δύο συναισθήματα: ο φόβος και η ελπίδα. Ή ακόμη χειρότερα, θα μπορούσε κανείς να διαβάσει τις συνεπαγωγές και στις δύο ρητορικές. Η μία είναι ξεκάθαρη: ο φόβος εξόδου από την Ευρώπη και χρεωκοπία και η δεύτερη επίσης: η ελπίδα για ελάφρυνση του χρέους και...
Comments
Post a Comment