Posts

Showing posts from February, 2017

Όλη τη θλίψη της

Image
Στηριζόσουν σε βραχίονες από τσιμέντο, η εικόνα σου ήταν αρκετά σουρεαλιστική για να μοιάζει με πρόσφορο έδαφος σχολιασμού, εσύ όμως έβαλες «μηδέν εις το πηλίκον» και προχώρησες σε ένα έδαφος απορροφητικό. Απορρόφησες την εχθρική σου στάση κι έγραψες, κάτι που δεν είχε ξαναγράψει ποτέ. Την έκφραση, χωρίς καμία προκατάληψη. Απολάμβανες τις λέξεις και τους αναστεναγμούς. Να το πάλι μπροστά σου το «μη-είμαι». Νάτος πάλι μπροστά σου ο γόρδιος δεσμός. Θα γίνω κατανοητή, δε θα σας αφήσω έτσι. Υπέρτατος εγωισμός; Μπορεί. Δε με νοιάζει ξέρετε. Πήρα το ξίφος. Αυτό της ψυχής μου. Του βαθιού συναισθήματος, του μοναδικού κόσμου που νοείται με τις δικές μου παραμέτρους Πώς μπορώ να ακροβατώ στις δύο αυτές «φύσεις» μου, Πώς μπορώ μέσα από τις λέξεις και από τον οίστρο μου να σας αγγίξω όλους, θέλω όλους, στα πιο απόκρυφα μέρη σας, στις σεξουαλικές σας ζώνες Στον έρωτά σας, σε αυτόν απευθύνομαι. Στον έρωτα που δεν έχει πρόσωπο. Σιχαίνομαι τα πρόσω