Ελευθερία



Τελευταία, φίλοι μου, έχω κάνει μία παύση από τα κύματα. Ήταν μια συνειδητή απόφαση, αυτή της απόστασης από τα μαθηματικά όρη και τις κοιλίες. Βρήκα μία στεριά κάπως περίεργη. Δεν είχε νερό, δεν είχε ούτε χώμα. Ήταν μία στεριά φτιαγμένη από μένα. Η πηγή ήμουν εγώ και η «σωτηρία» το ίδιο.
Έγινε από ανάγκη. ‘Ηταν, βλέπετε, η μόνη λύση, η πιο επώδυνη, αυτή που απέφευγα με μαεστρία: να γυμνωθώ, να δω τα σωθηκά μου, να μετρήσω τα λάθη μου, να τα καλωσορίσω.
Η στεριά αυτή, έμοιαζε απ’ έξω κάπως μοναχική. Σκέφτηκαν όλοι, «μα πώς θα ζήσεις, χωρίς νερό, χωρίς φαγητό». Δεν μπορούσαν βλέπετε να το δουν. Και ποιος άλλωστε θα είχε αυτή την απαίτηση. Ο αυτοκαθορισμός και η αυτοδιάθεση δεν είναι ομαδική διαδικασία. Τα μικρά πράσινα φυλλαράκια της δικής σου άνοιξης, τα βλέπεις εσύ πρώτος. Να ανθίζουν δειλά επάνω στα κλαδιά σου, να «ρουφούν» από τη δική σου πηγή και να ριζώνουν μονάχα σε εσένα.
Είμαστε,  πολλές φορές, τόσο υποκριτές. Θέλουμε να πιστεύουμε πως έχουμε λεφτερωθεί. Η ελευθερία, όμως, είναι δύσκολο πράγμα. Θέλει όσο το δυνατό περισσότερη γνώση, περισσότερη ταπεινότητα μπροστά στο απέραντο σύμπαν. Θέλει ψυχραιμία και νηφαλιότητα να ομολογήσεις πως είσαι ελεύθερος, πως στέκεσαι πια μόνος χωρίς δεκανίκια. Με την ομορφιά και την ασχήμια σου. Είσαι εσύ και παίρνεις θέση απέναντι στη ζωή. Τοποθετείς τον εαυτό σου στο μικροσκόπιο, τον αποσυνθέτεις και τον ανασυνθέτεις, με τα ίδια υλικά μα ελεύθερο από την κοινωνία που έμαθες. Από τα πράγματα που πιστεύουν «όλοι» γιατί «έτσι είναι».
Οι αποφάσεις είναι δικές σου, και οι λάθος και οι σωστές.
Δεν ελπίζεις πια σε κάτι καλύτερο.
Το κίνητρο της ελευθερίας, δεν είναι η ελπίδα μα η πραγματικότητα. Είναι η συνειδητοποίηση της ουσίας σου, του δικού σου μικρο-σύμπαντος που αλληλεπιδρά, μέσα σε έναν θόλο από άλλους απέραντους μικρούς εαυτούς που πλάθουν αυτό που τελικά «είναι».

Φίλοι μου, το πιο όμορφο πράγμα στη ζωή είναι να μπορείς να σπας τα δεσμά σου. Να τολμάς να συγκρουστείς με τα «κείμενα», με τα όσα άδικα υπάρχουν. 
Να πολεμάς για την πραγματικότητά σου. Και όχι για τα όνειρα. 





















Comments

Popular posts from this blog

Η έρημος και το δωμάτιο

Στέκεσαι στην γκρίζα ζώνη

Is this your final round?