Σαν μουσικό ολόκληρο

Σήμερα απεβίωσε το νέο και σφριγηλό σου κύτταρο

Σε αποτελούσε για μέρες πολλές,

Το σχήμα του έμοιαζε με σώμα απλανές

Με κατάρτι αδειανό από πανιά

Ένα δέντρο, γυμνό, με τις ρίζες στον αέρα

Απεβίωσε και ήταν μόλις 30 χρονών,

Στο μεταίχμιο της γνώσης και της αλλαγής

Από παιδί σε ενήλικα,

Από τη νιότη στο νόημα,

Από τους πρώιμους έρωτες στους μοιραίους

Έπασχε από ένα βάθος απύθμενο μα φωτεινό

Το ήξερε και το άφηνε στην απέξω

Για να γιατρευτεί έπαιρνε δόσεις από κενό,

Ελαφρύ κενό και αποδομημένο

Άκουγε διάφορες γνώμες ιατρικές,

Για το πώς έπρεπε να δράσει ώστε να «σωθεί»

Μα δεν τα κατάφερε.

Ο θάνατός του συνέβη ξαφνικά

Τα λαμπερά κβάντα του, το κάλυψαν γοργά

Έμοιαζαν με έναν ζωντανό καρκίνο

από μικρούς πυρήνες μίας ξεχασμένης γνώσης

ίσως και μιας προηγούμενης ζωής

που αναδύεται επιτακτικά και που ζητά

μια πνοή,

μία μόνο πνοή

για να θυμίσει στον κόσμο ότι υπάρχει μονάχο.

Είχε την τύχη, τούτο το κύτταρο,

Να νιώθει αυτοφυές.

Απεβίωσε μα αναστήθηκε

Σαν μουσικό ολόκληρο.