Η φωτεινή προσωπικότητα














Που πηγε η Φωτεινη προσωπικότητα. Η φωτεινη που ορίζεται απο το σκότος. Καθόταν στο μπαλκόνι και περνούσαν τα ασήμαντα λεπτα. Οι δρόμοι κατω ακούγονταν, η πόλη ζούσε. Ζούσε στο σκοτάδι. 

Το τεχνητό φως.
Καποτε επέλεξα το τεχνητό φως. Ετσι οπως ζούσα, στην ακροβασία του σκότους, εχανα τη δράση. Το ένιωθα πως θα ημουν παντα μονη αλλα το έριχνα στη δική μου άρνηση."οι αλλοι δεν μπορούν να με αντέξουν" . Καποτε ειπα πως θα δοθώ. Θα συνδεθώ με αόρατα νήματα απο κόκκινη κλωστή που θα βλεπω μονο εγω. Και θα ελέγχω. Εσύ πιο κοντα, εσύ πιο μακρια. Ηταν το σωστό. Το ηλεγχα. Κι αστείο συνάμα γιατι ηταν ψέμα. Ετσι επέλεξα το τεχνητό φως. Αυτό που θα δίνω στους άλλους. Σε ξεγελάει ξερεις. Γινεται η δεύτερη φύση σου. Η πρώτη ειναι το σκοτάδι. Οι αλλοι δεν μπορούν να με αντέξουν. Ισως κι εγω η ιδια δεν μπορω. 

Τί ειναι αυτο που φοβαμαι. 

Λιγο πιο μετα χάθηκα πολλες φορες. Η αόρατη κλωστή ειχε γινει δεσμός. Ένας δεσμός καταραμένος που ξεκολλούσε τα σημεία μου. Χανόμουν επιδεικτικά, με χαρη, με ζωή. Διαλυόμουν.
Φοβαμαι να ανασυντεθω στο σκοτάδι αλλα αυτή ειμαι. 
Φοβαμαι να το βγάλω εμπρός. Και να ορίζομαι πια 
Από το πραγματικό φως. 

Λιγο αργοτερα 

Γνώρισα πως ειμαι παντα για τους άλλους και ποτε για μενα. Από το τελος προς την αρχή. Παντα η λευτεριά τους. Και η δική μου καταδίκη. Χαροπαλεύω. Λιγο αργοτερα, οταν βγηκα στον κόσμο, μου έλειπα. Η Φωτεινη προσωπικότητα. Το ειναι μου δεν ηταν εκει. 

Ειχα πει πολλά σε ολους. 

Φοβαμαι ρε 
Φοβαμαι αυτό που μπορω να ειμαι. 

Comments

Popular posts from this blog

Η έρημος και το δωμάτιο

Υπό το πρίσμα

Να είσαι ο εαυτός σου.